Buzul Çağı'nda Kuzey Amerika'da yaşayan insanların en çok tükettiği gıdanın mamutlar olduğu ortaya çıktı. Bulgular, devasa hayvanların soyunun tükenmesinde insanların parmağı olduğu teorisini güçlendiriyor.
4 metre boya ve 10 ton ağırlığa ulaşabilen mamutlar (Mammuthus columbi) 11 bin yıl kadar önce Son Buzul Çağı sona ererken, diğer büyük hayvanlarla birlikte yeryüzünden silinmişti.
Bilim insanları uzun bir süre boyunca megafaunanın yok olmasına, iklimdeki değişimlerin yol açtığını düşünüyordu.
Teoriye göre, dev memelilerin soyu havaların ısınmasına uyum sağlayamadıkları için tükenmişti.
Ancak bazı bilim insanları havanın Son Buzul Çağı'nda ısınıp soğuması ve mamutlar gibi hayvanların daha önceki süreçleri atlatmasından yola çıkarak ortadan kalkmalarında başka bir şeyin rol oynadığını savunuyor.
Bu dönemde Kuzey Amerika'da yaşayan Clovis halkının beslenme biçimini inceleyen yeni çalışma, bu teoriye güçlü bir kanıt sundu.
Clovis halkının mamutları avladığı bilinse de büyük ölçüde bitki ve küçük memelilerle beslendiği tahmin ediliyordu.
Bilim insanları, 18 aylık bir bebeğe ait yaklaşık 12 bin 800 yıllık kafatası ve kemik örneklerini inceledi. Kalıntılar, ABD'nin Montana eyaletinde 1968'de çıkarılmıştı.
Daha önceki çalışmaların da verilerinden yararlanan ekip, kemiklere izotop analizi yaptı. Bir elementin farklı versiyonlarını ifade eden izotoplar, yiyeceklerin kimyasal işaretlerini sunabiliyor ve bireylerin beslenme alışkanlıkları hakkında bilgi sağlayabiliyor.
Bulgularını hakemli dergi Science Advances'ta 4 Aralık'ta yayımlayan araştırmacılar, bebeğin üçte iki oranında anne sütüyle beslendiğini tespit etti.
Geri kalan beslenmesi katı gıdalardan oluşan çocuk, büyük ölçüde et yiyormuş. Bilim insanları annesinin de neredeyse tamamen etle beslendiğini saptadı.
Bulgular, kadının menüsünün ilk sırasında yüzde 40 oranla mamutların yer aldığını gösteriyor. Onu geyik ve bizon takip ederken, küçük memeliler beslenmesinin sadece yüzde 4'ünü oluşturuyordu.
ABD merkezli arkeolojik danışmanlık şirketi Applied Paleoscience'ın sahibi arkeolog James Chatters, ortak başyazarı olduğu çaışmanın bulgularını şöyle değerlendiriyor:
"Megafauna (özellikle de devasa mamutlar), et ve enerji açısından son derece zengin yağ kaynağı sağlıyordu. Tek bir hayvan, avcılar bir sonraki avlarını ararken çocuklardan, çocuk bakan kadınlardan ve daha az hareket eden yaşlılardan oluşan bir topluluğu günlerce hatta haftalarca besleyebilirdi."
Makalenin diğer başyazarı olan Alaska Fairbanks Üniversitesi arkeoloğu Ben Potter da "Bu sonuçlar aynı zamanda Son Buzul Çağı'nın sonundaki megafaunanın yok olmasını anlamamıza katkı sağlıyor ve insanların, zaman zaman düşünüldüğünden daha önemli bir rol oynamış olabileceğini gösteriyor" ifadelerini kullanıyor.
Öte yandan bazı uzmanlar tek bir örnek üzerinden böyle bir çıkarım yapılmasını doğru bulmuyor. Güney Metodist Üniversitesi'nden arkeolog David Meltzer, yer almadığı çalışmanın en büyük sorununun bu olduğunu düşünüyor.
Meltzer ayrıca küçük memelilerin tüketilmiş ancak ardında iz bırakmamış olabileceğini söylüyor.
Ancak çalışmada yer almayan arkeolog Todd Surovell, bulguların bu toplulukların becerikli avcılar olduğunu gösteren diğer kanıtlarla uyuştuğunu belirtiyor.
Chatters da "Clovislerden kalan nesnelerin çoğunlukla megafauna kemikleriyle ilişkili olduğunu ve bu nesnelerin büyük avların öldürülüp işlenmesini vurguladığını, dolaylı kanıtlardan uzun zamandır biliyoruz" diyor.
Kaynak ile fotoğraf: Independent Türkçe
