Yeni bir çalışmada bilim insanları, basit genetik yapıya sahip ve hızla üreyen küçük solucanlar olan nematodları incelemek üzere Çernobil'i ziyaret etti.

Araştırmacılar solucanları toprak örneklerinden, çürüyen meyvelerden ve diğer materyallerden toplayıp yerel radyasyon seviyelerini test etti.

Radyasyon seviyeleri, büyük şehirlerde kaydedilebilecek düşük seviyelerden uzayda bulunan yüksek seviyelere kadar değişiklik gösterdi.

Bilim insanları daha sonra solucanları dondurmak ve incelemek üzere New York Üniversitesi'ne götürdü.

Araştırmanın baş yazarı Dr. Sophia Tintor, Daily Mail'e şunları söyledi:

"Çernobil akıl almaz büyüklükte bir trajediydi fakat felaketin yerel popülasyonlar üzerindeki etkilerini hâlâ tam olarak kavrayabilmiş değiliz."

1986'daki felaketten beri, yaklaşık 40 yıldır süregelen radyasyona rağmen hayvanlar Ukrayna'nın bu bölgesinde yaşamaya devam ediyor.

Daha önce araştırmacılar, Çernobil Hariç Tutma Bölgesi'nde yaşayan hayvanların başka yerlerde bulunan aynı türlerden genetik bakımdan farklı olduğunu tespit etmişti.

New York Üniversitesi'nden biyoloji profesörü Matthew Rockman şunları ekledi:

"Bu solucanlar her yerde yaşıyor ve hızlı ürüyor, bu yüzden tipik bir omurgalı hâlâ ilk adımlarını atarken onlarca nesil evrim geçiriyorlar."

Araştırmacılar, yüksek radyasyona rağmen solucanların genomlarının zarar görmediğini tespit etti.

Dr. Tintori, bu heyecan verici keşfin Çernobil'in güvenli olduğu anlamına gelmediğini ancak solucanların aşırı koşullara dayanabilen dirençli hayvanlar olduğunu gösterdiğini belirtti.

Genetik bakımdan farklı 20 solucan DNA hasarlarını incelemek için test edildi ve genetik materyallerini koruyup onarmak için alışılmadık bir kabiliyete sahip olup olmadıklarına bakıldı.

Dr. Tintori, bulguların Çernobil'deki hayvanların mutlaka daha toleranslı olduklarını ya da evrim geçirdiklerini göstermediğini ancak keşiflerin doğal varyasyonun daha iyi anlaşılmasına önayak olabileceğini söyledi.

Kaynak: Independent Türkçe
Fotoğraf: T24